Pszenica ozima od momentu siewu aż do zbioru przechodzi przez trzy fazy, które można opisać następująco:

Rozwój początkowy

Faza ta twa od momentu siewu do fazy strzelania w źdźbło. W trakcie tej fazy rozwijają się źdźbła kłosonośne oraz system korzeniowy. Elementy struktury plonu (ilość kłosów i ziaren na m2 ) zostają ustanowione pod koniec tej fazy. Tempo wzrostu zależy od warunków pogodowych, gdzie chłodne dni ograniczają tempo wzrostu. W przypadku pszenicy jarej faza ta przebiega szybciej, gdyż mamy ciepłe słoneczne dni.

Tworzenie części generatywnych

Etap ten trwa od momentu gdy wyczuwalne jest pierwsze kolanko do fazy kwitnienia. Jest to kluczowy moment rozwoju, w którym elementy wpływające na plon: liście, głęboki system korzeniowy, płodne kwiatki i źdźbła są formowane. Rośliny będą właściwie rozwinięte i zdolne do przechwytywania 95% padającego promieniowania fotosyntetycznie czynnego (ang. Photosynthetically Active Radiation (PAR)). Wzrost jest bardzo szybki, z bardzo dużym dziennym zapotrzebowaniem na składniki pokarmowe i zwany jest przez to również Okresem Wielkiego Wzrostu.

Tworzenie plonu

Faza tworzenia plonu zaczyna się zaraz po kwitnieniu trwając od nalewania ziarna do momentu pełnej dojrzałości. W tym okresie najważniejsze elementy struktury plonu, a mianowicie ilość ziaren na m2 oraz masa ziarniaków zostają ustalone. Zdrowotność liścia flagowego oraz odpowiedni stan odżywieni azotem muszą być utrzymane, gdyż 70% węglowodanów znajdujących się w ziarnie zależy od tych czynników.

Fazy rozwojowe pszenicy

Rozwój pszenicy może zostać opisany za pomocą kilku różnych skal, które zostały opracowane na przestrzeni lat. Zazwyczja używane są: wg Zadoksa, Feekesa i Hauna, gdzie ta wg Zadoksa jest najczęściej używaną przy podejmowaniu decyzji agronomicznych. Poniżej przedstawiono szczegóły: