Kontrola trójkąta wybuchu
Aby doszło do pożaru, muszą być obecne trzy elementy trójkąta wybuchowości: paliwo (gaz, kurz...), utleniacz (tlen z powietrza) i aktywator (ciepło), z kolei aby doszło do wybuchu, musi pojawić się czwarty element: zamknięta przestrzeń (zakład, filtr, silos). Z tego układu nie można usunąć paliwa, ani aktywatora, można natomiast usunąć tlen. Jest to zasada firmy Yara, na jakiej działają systemy wstrzykiwania gazu obojętnego.
Gazy obojętne charakteryzują się pasywnością i poprzez zastępowanie tlenu zmniejszają jego stężenie poniżej progu stężenia krytycznego. Zastosowanie gazów obojętnych może zapobiegać zapłonowi pyłów, gazów lub par oraz zapobiegać utlenianiu i absorpcji wilgoci przez niektóre wrażliwe produkty.
Stosowane materiały: gazy obojętne
Firma Yara w procesach inertyzacji stosuje następujące gazy:
- Dwutlenek węgla
- Para wodna
- Gazy spalinowe
- Azot
- Gazy szlachetne
Gazy spalinowe i/lub para wodna są odpowiednie dla większości zastosowań, nie są jednak dostępne w fazie rozruchu i wyłączania obiektów przemysłowych. W praktyce najczęściej stosowane są dwutlenek węgla (CO₂) i azot. Najczęściej zalecany jest CO₂, ponieważ jest on łatwiejszy do magazynowania.
Inertyzacyjna technologia przeciwpożarowa i przeciwwybuchowa firmy Yara opiera się na dokładnie kontrolowanym wstrzykiwaniu gazu obojętnego, takiego jak dwutlenek węgla (CO₂) i N₂.
Na przykład podczas normalnej pracy młyna węglowego inertyzacja jest zapewniona w sposób naturalny przez gazy spalinowe z pieca. W razie wystąpienia problemu technicznego lub podczas rozruchu albo wyłączania w obrębie młyna węglowego nie bedzie gazów obojętnych. To właśnie w tych przypadkach instaluje się dodatkowe źródło niezawodnego gazu obojętnego w celu zabezpieczenia instalacji przemysłowej i osób w niej pracujących.
