Strategie nawożenia

Nawożenie rzutowe

Wysiew rzutowy nawozów stanowi bardzo dobre rozwiązanie przede wszystkim dla gleb żyznych. Nawożenie rzutowe nie wiąże się z dodatkowym ryzykiem, pod warunkiem, że zostanie wykonane przed siewem lub we wczesnych fazach wzrostu roślin kukurydzy. Wraz ze wzrostem roślin istnieje ryzyko ich przypalenia.

Pomimo, że efekt tego rodzaju przypaleń nie wpływa znacząco na plon, francuskie badania wskazują na fakt, że najlepiej stosować nawożenie pogłówne do fazy V6.

Należy zauważyć dodatkowo, że pogłówna aplikacja mocznika może przyczynić się do dużych strat azotu w formie amoniaku, w szczególności w wysokich temperaturach.

Nawożenie pasowe

W produkcji kukurydzy często stosowane jest nawożenie składnikami pokarmowymi w pasach przypadających ok. 5cm od nasiona rośliny. Powoduje to lepsze pobranie składników pokarmowych w szczególności azotu, fosforu i cynku, ze szczególnym uwzględnieniem wczesnych faz, kiedy system korzeniowy nie działa jeszcze efektywnie.

Pneumatyczne rozsiewacze nawozów aplikujące saletrę amonową na powierzchni gleby podczas wzrostu roślin stanowią bardzo efektywne rozwiązanie zmniejszające ryzyko wystąpienia przypaleń liści mogących mieć miejsce przy systemie rzutowym.

Podsiewanie nawozów pozwala na uzyskanie wysokiej koncentracji składników pokarmowych w pobliżu wzrastającego systemu korzeniowego, wówczas rośliny mogą łatwiej pobierać składniki. Jest to bardzo dobry sposób na nawożenie nawozami na bazie azotanu amonu (np.: NPK).

Nawożenie startowe

Nawożenie startowe stosowane jest w celu optymalnego przebiegu wczesnych faz wzrostu roślin. Przyczynia się do lepszych wschodów i wzrostu roślin. Nawozy startowe zawierające fosfor, z niską zawartością azotu w formie amonowej, przyczyniają się do lepszego i szybszego wzrostu systemu korzeniowego, finalnie powodując wzrost plonów. W większości wypadków najlepszy efekt startowy daje fosfor. Jednak dobry wpływ ma również azot dodany do fosforu.

Każda plantacja nastawiona na wysokie plony kukurydzy powinna uwzględnić nawożenie cynkiem, również w nawożeniu startowym.

1. Nawożenie z wykorzystaniem mikrogranulatu i nawozów do podsiewu

Mikrogranulaty to nawozy o niewielkiej średnicy, które aplikuje się jednocześnie z siewem, tuż przy nasionach kukurydzy. Mają one duży wpływ na tempo i wyrównanie wschodów roślin. Stwierdzono korzystne działanie fosforu i azotu jako składników tego typu nawozów, dodatek cynku i boru przyczynia się do lepszego ukorzenienia się roślin.

Alternatywną metodą do nawożenia rzutowego jest zastosowanie nawozu wraz z siewem za pomocą podsiewacza nawozów. Jest to rozwiązanie dające dobre efekty w stanowiskach z niedoborem składników i glebach, w których występuje niska zawartość fosforu, oraz w warunkach, kiedy podczas wczesnych faz rozwojowych utrzymuje się niska temperatura.

2. Umiejscowienie nawozu w podsiewie

W różnych krajach świata umiejscowienia nawozu jest inne. Nawozy głównie umieszczone są poniżej i w bok od nasiona. Różnice w ustawienia wynikają głównie z rodzaju gleby, przebiegu pogody, praktyka stosowania danego umiejscowienia wynika z szeregu doświadczeń jakie wykonano w danych warunkach. W Argentynie przykładowo niewielką ilość nawozu umieszcza się w odległości 3cm x 3cm. W USA, Afryce oraz Europie ustawienia wynoszą 5cm x 5cm. Liczne doświadczenia wykonane w Polsce dowodzą, że taki rodzaj ustawienia podsiewu jest optymalny.

Nawożenie dolistne

Nawożenie dolistne stosowane jest w celu natychmiastowego dostarczenia potrzebnych składników pokarmowych, dotyczy głównie mikroelementów, choć w przypadku zahamowania pobrania również makroskładników. W przypadku kukurydzy stosunkowo niskie temperatury blokują pobieranie fosforu, dlatego wskazane jest nawożenie tym makroskładnikiem. Prawidłowo sformułowane nawozy dolistne są coraz bardziej istotne w zapewnieniu zrównoważonego i optymalnego odżywienia kukurydzy. Aplikację można wykonać w chwili, kiedy rośliny zbudują wystarczającą powierzchnię liścia- zwykle od fazy V2.