YaraVita BRASSITREL PRO jesienią

Jesienne nawożenie dolistne – klucz do sukcesu rzepaku ozimego

Rzepak ozimy to roślina o wysokich wymaganiach pokarmowych, której plon w dużej mierze kształtuje się już w okresie jesiennym. Właściwe nawożenie w głównej mierze oparte jest o nawozy posypowe, niemniej jednak równie istotne szczególnie w dobie zmieniającego się klimatu ma nawożenie dolistne. Odgrywa ono kluczową rolę w zapewnieniu roślinom odpowiednich warunków do rozwoju, maksymalnego wykorzystania składników pokarmowych dostarczonych posypowo oraz przygotowania do przezimowania. Rzepak ozimy charakteryzuje się długim okresem wegetacji, trwającym niemal 11 miesięcy. Jesień to kluczowy czas, w którym roślina buduje rozetę liściową (6–10 liści), rozwija system korzeniowy i przygotowuje się do spoczynku zimowego. W tym okresie rzepak potrzebuje odpowiedniego zaopatrzenia w makro- i mikroelementy, aby zapewnić prawidłowy wzrost, odporność na stresy środowiskowe (np. niskie temperatury) oraz maksymalne wykorzystanie potencjału plonotwórczego. Jesienne nawożenie dolistne przeprowadza się zwykle jednokrotnie, w fazie 4-8 liści, choć w przypadku stwierdzonych niedoborów lub przedłużającej się wegetacji często uzasadnione jest powtórzenie zabiegu dokarmiania.

Funkcje mikroelementów w rzepaku

Mikroelementy, mimo że pobierane są przez rzepak w niewielkich ilościach, pełnią kluczowe funkcje w procesach fizjologicznych rośliny, wpływając na jej wzrost, rozwój i plonowanie.

Bor jest niezbędny do budowy ścian komórkowych, transportu cukrów oraz tworzenia organów generatywnych (pąków kwiatowych i pędów bocznych). Zwiększa zagęszczenie soków komórkowych, co poprawia zimotrwałość rzepaku. Reguluje aktywność auksyn, wspiera transport wapnia i makroelementów, takich jak azot, siarka czy fosfor. Zapotrzebowanie na bor w okresie jesiennym wacha się od 150 do 250 g/ha w zależności od przebiegu pogody (długa ciepła jesień- większe zapotrzebowanie). Przy wyborze nawozu warto także pamiętać, że  jednorazowo rzepak przyswoić może ograniczoną ilość boru, co wynika z jego niskiej mobilności w roślinie oraz ograniczonej zdolności liści do absorpcji tego mikroelementu. W celu efektywnego wykorzystania nawozu zaleca się jednorazowo podać do 150 g boru na hektar. Mangan jest aktywatorem procesów enzymatycznych, w tym redukcji azotanów, oraz odgrywa kluczową rolę w fotosyntezie. Wspiera metabolizm azotu, co jest istotne dla prawidłowego wzrostu i plonowania. Duże znaczenie choć jest pobierany w najmniejszych ilościach ma także molibden. Jest on składnikiem enzymu reduktazy azotanowej, który umożliwia przekształcanie azotanów w struktury białkowe. Jego niedobór prowadzi do nagromadzenia azotanów, zwiększając wrażliwość roślin na mróz.

Niedobory mikroelementów w rzepaku ozimym

Rzepak ozimy jest rośliną szczególnie wrażliwą na niedobory mikroelementów, które mogą znacząco ograniczyć jego plonowanie. Najczęściej zauważalnym jest niedobór boru. Prowadzi on do zaburzenia wzrostu (karłowacenie liści sercowych, czerwonawe przebarwienia brzegów i wierzchołków liści, a także puste przestrzenie w korzeniach) przez co rośliny są mniej odporne na mróz, a ich zimotrwałość spada. W późniejszym etapie rozwoju (wiosna) jego niedobór powoduje zaburzenia kwitnienia, zmniejszenia liczby łuszczyn i nasion w łuszczynach – efektem końcowym jest obniżenie plonu. Należy pamiętać, że ponad 80% gleb w Polsce cechuje się niską naturalną zasobnością w bor dlatego m.in. tak istotnym jest uzupełninie tego mikroelementu poprzez nawożenie dolistne.

Kolejnymi mikroelementem istotnym dla rzepaku są mangan i molibden. Objawami niedostatecznego odżywienia w Mn są m.in. chlorozy na młodych liściach, zahamowanie wzrostu oraz zmniejszona efektywność procesów enzymatycznych. Niedobór molibdenu natomiast powoduje jasne przebarwienia nerwów liści, zahamowanie rozwoju blaszki liściowej oraz nagromadzenie azotanów w roślinie, co zwiększa wrażliwość na niskie temperatury.

Należy pamiętać, że niedobory często występują w roślinie w sposób utajony co prowadzi do ukrytych strat plonu. Dlatego najlepszym rozwiązaniem jest stosowanie nawozów dolistnych wieloskładnikowych dedykowanych pod daną uprawę.

Nasze rozwiązania

YaraVita Brassitrel Pro to wysokoskoncentrowany nawóz dolistny w formie zawiesiny, opracowany w taki sposób, aby sprostać wymaganiom pokarmowym rzepaku. Nawóz zawiera zbilansowaną kombinację mikroskładników (bor, mangan, molibden) oraz makroelementów (magnez, wapń, azot), które odpowiadają potrzebom pokarmowym rzepaku w kluczowych fazach rozwojowych. Dzięki innowacyjnej formule nawozów YaraVita możliwe jest osiągnięcie wyjątkowej skuteczności. Kluczową rolę w produkcji nawozów zawiesinowych odgrywają wysokiej jakości surowce. Specjalnie dobrane adiuwanty, dysperganty oraz substancje zwilżające zapewniają równomierne i precyzyjne pokrycie roślin, co znacząco zwiększa efektywność działania nawozu, wspierając zdrowy wzrost i rozwój upraw. Zalecana dawka w jednym zabiegu w fazie BBCH 14-18 to 1-2l/ha , w przypadku długiej jesieni zabieg można powtórzyć stosując ponownie 1-2l/ha. 

W przypadku konieczności uzupełnienia konkretnego składnika odżywczego można wykorzystać pozostałe nawozy z linii YaraVita, które charakteryzują się wysoka koncentracja składnika.

Podsumowanie

Nawożenie dolistne rzepaku ozimego w okresie jesiennym to kluczowy element agrotechniki, który pozwala na skuteczne dostarczenie mikroelementów, poprawę zimotrwałości i przygotowanie roślin do wysokiego plonowania. Najczęściej występujące niedobory boru, manganu, molibdenu mogą znacząco ograniczyć rozwój rośliny, jeśli nie zostaną odpowiednio uzupełnione. Nawóz YaraVita Brassitrel Pro, dzięki wysokiej koncentracji kluczowych mikroelementów, długotrwałemu działaniu i łatwej aplikacji, jest doskonałym rozwiązaniem do zapobiegania tym niedoborom. Należy pamiętać, że przez kilka ostatnich lat mamy do czynienia z tzw. pełzającą wegetacją w okresie zimowym, dlatego optymalne odżywienie nie tylko w makroskładniki, ale również mikroelementy zagwarantuje dobrą zdrowotność i lepszy „start” na wiosnę.